IHLARA BELEDİYE BAŞKANI OLURSAM - 1      

      Peşinen söyleyeyim önümüzdeki yerel seçimde aday değilim. Ancak -Allah ömür verirse- 5 yıl sonraki seçimde Ihlara Belediye Başkanlığı için aday olmayı düşünüyorum.

Aslında bu seçimde aday olmak isterdim.  Ancak 2018-2022 yılları arasında Siirt’te görevde olduğum ve memleketime tayin olup olamayacağımı bilemediğim için bu niyetimi açıklamadım. Geldiğimde de açıklamakta geç kalmış oldum. Lakin yakın çevrem niyetimi ve Ihlara için neler hayal ettiğimi çok iyi biliyor.

Belediye Başkanlığına soyunan herkesin bir hikâyesi vardır muhakkak. Kimi kendisine “Reis, Başkan” denilmesini, kimi adından bahsedilmesini, kimi toplumda yer almayı, kimi söz sahibi olmayı, kimi kazanacağı parayı, kimi emekliliğini vs gibi menfaatlerini hayal ederek girer seçime… Kimi de gerçekten aslî vatan aşkıyla, vatanına ve hemşerilerine hizmet etmek gayesiyle... Kimi hikâyesini kendi anlatır, kiminin hikâyesi dillerde anlatılır. Hikâyesini kendi anlatan elbette güzel anlatır da başkaları tarafından anlatıldığında işler değişebilir. Her neyse… Allah niyetini doğru alanlardan, işini doğru aldığı niyet doğrultusunda yapıp tamamlayanlardan eylesin cümlemizi.

Benim hikâyem de var tabi.

Ben de her memleket aşığı gibi memleketimi (Ihlara’yı ve tüm değerleriyle birlikte Aksaray’ı) çok seviyorum. Küçükken memleketimin dış güzelliğine hayran olurdum. Büyüdüm iç güzelliğine de hayran oldum. Hele araştırmaya başlayınca derin ve cazibeli tarihi içerisinde kayboldum.

Benim hikâyem işte burada başlıyor:

Küçüklüğümden beri gezdiğim, gördüğüm yerlerde hoşuma giden ne güzellik varsa hepsinin Aksaray’a da uyarlandığını hayal ederdim. Ama bunu kopya gibi tıpatıp almazdım, kafamda geliştirir yeni orijinal bir fikir haline getirirdim. Bazen yepyeni bir fikir de üretirdim. Belki herkes böyledir. Belki herkes benim gibi düşünüyordur. Bilemiyorum! Ancak ben zaman zaman kendimi sorgulardım niye böyle düşünüyorum diye?

Düşünüyordum çünkü biliyordum ki memleketim çok güzeldi. İşte bu güzel memleketimi başkaları da görsün, ona hayran olsun istiyordum. Hemşerilerimi onore etmek, onların ruhlarının derinliklerine dokunmak, vilâyetlikten ilçeliğe düşürülmüş memleketleriyle incinmiş gönüllerini mutlu etmek de istiyordum. Bu isteğimin nereden geldiğini de bilmiyordum son 7-8 yıla kadar. 7-8 yıl önce ne oldu?

 Bir eserini okurken Aksaraylı Seyyid Hasan Rızayî (k.s), tâ 17. yüzyıldan bugünüme ışık tuttu ve kafamdaki soruma cevap verdi. Eserlerinden tam bir Aksaray âşığı olduğu anlaşılan Rızayî okuduğum eserinde hadis-i şerif ışığında diyordu ki “Vatan sevgisi imandandır, diğer şehirlere takdimi de vaciptir.” İşte aradığım cevap buydu! “Vatan sevgisi imandandır” hadis-i şerifini duymuştum ancak “Diğer şehirlere takdimi de vaciptir” vecizi ile ilk defa karşılaşıyordum. Etkilenmiştim.

Sonra bir gün Hazret-i Ömer (r.a.)’e atfedilen “Allah beldeleri, vatan sevgisi sayesinde maʽmur etti” sözüne rast geldim. Bu sözle de “Halka hizmet Hakk’a hizmettir” sözünü idrak eyledim. Bunun için fikirler ürettim, projeler üzerinde çalıştım. Kimini sundum, kimini köşe yazılarımda yazdım, kimini duyurmadım bile.

Atanıp memleketimden 5 yıl ayrıldığımda Hazret-i Peygamber’in hicret sonrası vatanı Mekke’ye olan hasretini dile getirdiği “Sen ne hoş beldesin. Seni ne kadar seviyorum! Eğer kavmim beni buradan çıkmaya mecbur etmeseydi, senden başka bir yerde ikâmet etmezdim” sözüyle Aksaray’a olan hasretimi dindirdim, aslî vatan aşkımı da büyüttüm. Tabi niyetimi, fikirlerimi, hayallerimi de…

Peki bundan sonra ne olacaktı?