ARMUT PİŞ AĞZIMA DÜŞ

İş de var, aş da.

Çalışan adam yok.

Gidin iş ve işçi bulma kurumuna,

İş isteyen kaç kişi müracaat etmiş hele bir sorun.

İki elin on parmağı kadar ancak.

Halbuki organize sanayide halen çalışmakta olan 2500 işçiye ilaveten 1500 işçi aranıyor.

Yok oğlu yok.

Niye?

Hazırcıyız da ondan.

Beleşe geçinmenin yolları aranıyor da ondan.

Gece gündüz çalışan üç beş kuruş peydahlıyan insanları çekiştiren,

Bir kültürsüz  boğuyor toplumu.

Hatta devleti de boğuyor.

Atın kazandığı eşek için mi diyen yok.

60-70 Yıl uzağa gitmeyelim.

Daha 30-40 yıl evveli

Ortaköy yöresinden bile kaput bezi don gömlek, tırpancılar, bel, kürek sallıyanlar,

Ziraat bankası yakınında toplanırlar.

Ağa beni de götür. Ekmeğimi ver yeter.

Denilen devri hatırlıyorum da,

Ve bir de şimdinin insanına bakıyorum,

Tembelliğin kemiklerimize işlediğini görüyorum.

Eskiden gün ağarırken ve akşamın körüne kadar çalışır amele,

Yarın gelme der ağa diye korkar ve işini beğendirmeye bakardı.

Şimdi altı saat bile doğru dürüst çalışmaz, kaytarır.

Hele bir söz söyle de bak, küreği atar kaçar.

Her nimetin bir külfeti olacaktır.

Bunu bilen kalmadı.

Gözünü dikmiş devlete,

Beleşten geçineyim isteniyor.

Fabrikalar, sıradan vasıfsız işçi alıp eğitiyor.

Buna dahi sıcak bakılmıyor.

Zenaat sahibi olacam iş ve aş bulacam diyen yok.

Bakın, siyasilere sesleniyorum...

Oy alacağım diye taviz üstüne taviz,

Milleti tembelliğe alıştırdınız.

Bunun günahını nasıl öderler bilmem.

Kalın sağlıcakla...